RM1 bilion Dana Rumah Mampu Milik yang diselia di bawah Bank Negara Malaysia (BNM) dikatakan untuk membantu golongan berpendapatan 40% paling rendah (B40) di tanah air ini, lapor Harian Metro.
Persoalannya, bagus sangatkah polisi menggalakkan golongan B40 untuk menjana hutang bank semata-mata untuk memiliki rumah sendiri?
Selalu saya bawa contoh inisiatif Kerajaan Persekutuan terdahulu membina Rumah Mampu Sewa Selesa di belakang Hospital Besar Pulau Pinang (GH).Rumah itu untuk rakyat daripada kalangan doktor serta jururawat yang bekerja di GH.
Tengok, tak payah jual rumah kepada doktor dan jururawat pun, rumah itu ada sahaja nilai guna (use value).
Jadi, jangan lah kita menolak realiti kebendaan yang telah pun wujud ini, dengan menganggap tak patut Kerajaan Persekutuan baharu pasca PRU15 kelak ada polisi fiskal seperti 100% membina Rumah Mampu Sewa Selesa untuk semua rakyat Malaysia yang lain.
Kerajaan Persekutuan sebenarnya boleh sahaja untuk membina rumah rakyat dengan luas lantai minimun 1,000 kaki persegi, tapi kadar sewa maksimum ditetapkan serendah RM300 sebulan.
Sesungguhnya luas lantai rumah dan kadar sewa ditetapkan berdasarkan “pertimbangan politik” oleh Kerajaan dalam membuat polisi fiskal, bukan ditentukan oleh pasaran sebagaimana didakyah oleh ahli politik NeoLiberal pemerintah.
Rumah kos rendah dengan luas lantai 650 kaki persegi mesti harga RM42,000; rumah kos sederhana rendah dengan luas lantai 750 kaki persegi mesti harta RM72,500; begitu juga Rumah Mampu Milik (Swasta) mesti harga RM200,000, RM300,000 dan maksimum RM400,000, semua itu adalah konsesus membabitkan syariat pemaju spekualtif swasta, walaupun garis siling harga diumum oleh Kementerian.
Justeru, rumah tetap ada nilai guna. Rumah sama, akan ada nilai tukar (exchange value) apabila unit-unit kediaman itu dijadikan komoditi perdagangan dalam pasaran perumahan swasta.
Kalau tiada pasaran perumahan swasta pun, rumah tetap ada nilai guna, sebagaimana rumah kerajaan di belakang GH ada untuk rakyat daripada kalangan doktor dan jururawat hospital kerajaan duduk “enjoy”.
Daripada segi lain, khalayak semua tahu bahawa syarikat kapitalis perumahan rentier swasta memang ada kemampuan (productivity capacity) untuk membina kondominium rumah mewah sekalipun, tapi secara realiti mereka pun tengah pening.
Pertama, masalah rumah tak terjual (overhang).
Unit rumah yang siap dibina tidak terjual pada tahun 2018 meningkat sebanyak 30.6% kepada 32,314 unit dengan nilai kira-kira RM19.86 bilion, lapor Berita Harian.
Menteri Kewangan, Lim Guan Eng dilaporkan berkata, unit kediaman dalam pembinaan belum terjual juga meningkat kepada 80,984 unit, meningkat 30.9% berbanding tahun 2017. Bayangkan!
Itu, belum ambil kira isu kadar pemohon pinjaman perumahan yang ditolak oleh pihak bank, menurut Free Malaysia Today, diakui REHDA sendiri hampir mencecah 70%.
Pengakuan REHDA itu sekaligus mengakui syarikat pemaju swasta memang tengah menghadapi masalah overhang, juga over production iaitu lambakan rumah yang siap dibina oleh syarikat pemaju swasta bukan lah melebihi melebihi permintaan rakyat, tapi sebenarhya tak mampu didiami oleh rakyat berwajib.
Semua kita tahu, kalau kita membeli rumah swasta, ertinya kita bukan sahaja ada aset, bahkan, ada liabiliti kewangan dalam bentuk hutang bank yang wajib kita bayar tiap-tiap bulan dalam tempoh yang dipersetujui sama.
Sebenarnya syarikat perumahan swasta yang membina rumah untuk dijual pun ada liabiliti kewangan dalam bentuk hutang pokok + interest (faedah riba atas hutang) dengan pihak bank, yang wajib dibayar.
Kalau syarikat kapitalis rentier swasta tak boleh jual rumah - sebagaimana kita dapat tengok mereka menghadapi isu overhang dan over production; macam mana mereka nak bayar hutang bank?
Kalau rakyat boleh membeli rumah swasta yang dibina oleh syarikat-syarikat kapitalis rentier berkenaan, baru lah mereka boleh melangsaikan liabiliti kewangan iaitu hutang dengan pihak bank.
Tidak kira lah sama ada rakyat boleh membeli secara tunai ataupun dengan pinjaman bank, syarikat-syarikat kapitalis rentier swasta berkenaan baru boleh membayar hutang bank.
Ertinya, menurut kaedah mikroekonomi seperti Sectoral Balances, liabiliti hutang syarikat perumahan swasta boleh diturunkan dengan cara meningkatkan liabiliti hutang rakyat dengan cara berhutang membeli rumah swasta.
Syarikat perumahan swasta dan orang perseorangan adalah sub-sektor dalam sektor yang sama iaitu sektor bukan kerajaan (private sector).
Mana-mana peningkatan hutang yang dibuat oleh sub-sektor itu sekaligus menumbang pada peningkatan hutang sektor hutang isi rumah (household debt). Bahaya!
Yang tak bahayanya adalah Kerajaan Persekutuan meningkatkan membiayaan dalam sektor awam (public sector), membina Rumah Mampu Sewa Selesa seperti di belakang GH.
Syarikat kontraktor perumahan swasta ataupun GLC boleh sahaja menjana untung daripada peruntukkan persekutuan itu untuk mengambil upah membina rumah 100% milik Kerajaan. Tak payah pening kepala dengan masalah overhang dan over production macam REHDA.
Rakyat daripada kalangan doktor dan jururawat hospital kerajaan boleh sahaja diami rumah itu, tanpa meningkatkan hutang isi rumah mereka.
Apabila melihat keseluruhan gambaran di atas ini, apabila Kerajaan Persekutuan bersungguh sangat dalam bab pinjaman mudah RM1 bilion Dana Rumah Mampu Milik ini, secara mudah, akan kita faham pentadbiran Tun Dr Mahathir Mohamad hanya nak “subsidi” syarikat perumahan kapitalis rentier swasta sahaja, melalui penjanaan hutang oleh rakyat teramai?
Syarikat kapitalis rentier tengah ada masalah hutang atas sebab banyak rumah payah nak jual, dan Kerajan Pusat polisi perumahan untuk subsidi mereka.
Bangus sangatkah RM1 bilion Dana Rumah Mampu Milik untuk B40 untuk “subsidi” syarikat kapitalis rentier swasta?
Bagus sangatkah Kerajaan Pusat yang tengah buat polisi NeoLiberal sebegini?
Hmmmmm....
No comments:
Post a Comment